Τρίτη 28 Φεβρουαρίου 2012

ΖΗΤΩ Η ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ ΤΟΥΣ

Από τον Χρίστο Λογαρίδη
Οι πρόγονοί μας, αντίθετα από εμάς, είχαν εκπαιδευτεί να φιλοσοφούν. Δηλαδή να σκέφτονται. Γι αυτό και έχουν και θα έχουν πάντα μια θέση στην φωτεινή πλευρά της ιστορίας, αντίθετα από εμάς που αν δεν αλλάξουμε θα χαθούμε στην δύνη του χρόνου χωρίς να μας θυμάται κανείς.
Χρόνια τώρα, δίνουμε την εξουσία στους ίδιους και τους ίδιους, σ αυτούς που έφεραν τη χώρα στον γκρεμό και ζητάμε από αυτούς να μας σώσουν Σαν να βάλεις τον κλέφτη να διαχειριστεί την περιουσία σου, έναν βιαστή παιδιών να προσέχει τα παιδιά σου. Όταν λοιπόν χάσεις την περιουσία σου, η βιάσουν το παιδί σου, δεν φταίει μόνο ο κλέφτης και ο βιαστής, αλλά κι εσύ.

Πόσο μυαλό θέλει για να καταλάβει κάποιος ότι εδώ και 40 χρόνια έχουμε μια χούντα που υπηρετεί ότι συμφέρον βάλει ο νους μας, εκτός από τα συμφέροντα του κόσμου και της χώρας? Μια χούντα εξελιγμένη ώστε να μοιάζει με δημοκρατία. Δυο κόμματα που εναλλάσσονται στην εξουσία παράγοντας και τα δυο την ίδια ακριβώς πολιτική. Την πολιτική που μας έφερε εδώ. Όταν κάποιο απ τα δυο κόμματα είναι στην αντιπολίτευση, φοράει το φιλολαικό του προσωπείο και φωνάζει για την αδικία, για τον κόσμο που πεινάει και άλλα τέτοια όμορφα, μέχρι που έρχεται στην εξουσία για να κάνει ακριβώς τα αντίθετα Χρόνια τώρα απλά αλλάζουν ρόλους και κλέβουν την περιουσία μας. Για να λειτουργήσει αυτή η δυαδική χούντα, χρειάζεται να υπάρχουν φτωχοί Χωρίς φτωχούς δεν γίνεται. Ο φτωχός είναι ευάλωτος, δεν μπορεί να σκεφτεί, στο μυαλό του υπάρχει μόνο η ανάγκη να επιβιώσει Με λίγα ψίχουλα τον ελέγχεις. Και κάπως έτσι έχουμε ένα κράτος από πρασινοφρουρούς και γαλάζια παιδιά που θα κάνουν τα πάντα για τους πρασινοκαρχαρίες και τα γαλάζια σκυλόψαρα. Αρκεί να τους αφήνουν να τρώνε τα ψίχουλα που περισσεύουν.
Ακόμα και τώρα, που όχι απλά φτάσαμε στον γκρεμό με αυτή την ανόητη λογική, αλλά έχουμε πέσει και μέσα, συνεχίζουν το ίδιο έργο σαν καλά και υπάκουα σκυλάκια, όπως ακριβώς και οι καρχαριουπουργοί συνεχίζουν να κατακλέβουν. Ο κλέφτης και ο σκλάβος δεν μπορούν να αλλάξουν, η κλοπή, όπως και η υποταγή είναι γραμμένη στον γενετικό τους κώδικα.
Μιλάμε για τρομερά πράγματα, οι υπουργοί της μνημονιακής κυβέρνησης, ακόμα και τον καφέ τους, τον χρεώνουν σε εμάς. Μιλάμε για την απόλυτη ξεφτίλα, αν και μεγαλύτερη ξεφτίλα είναι που τους ανεχόμαστε.
Είναι η εποχή όμως που πέφτουν οι μάσκες, πάντα όταν πέφτουν οι μάσκες είναι σε δύσκολους καιρούς που επικρατεί ο φόβος. Όμως είναι και η εποχή που ανατέλλει η αλήθεια, που όσο σκληρή κι αν είναι, είναι η αλήθεια που αν δεν την φοβηθούμε, θα μας οδηγήσει σ έναν πιο φωτεινό κόσμο. Αν φοβηθούμε, το σκοτάδι θα γίνει ακόμα πιο βαρύ.
Η ιστορία του γαλαζοαίματου παπάρα και του υποτακτικού γλύφτη, είναι αρχαία όσο και ο κόσμος. Κάποτε, σ έναν σύλλογο τένις, ερχόταν ένας υπουργός με τον αυλικό του. Δεν φτάνει που ο δημοκράτης υπουργός σταματούσε την προπόνηση των αθλητών για να παίξει αυτός, έπρεπε να κερδίζει πάντα. Έπεφτε πολύ γέλιο, ο αυλικός, που φυσικά κέρδιζε εκατομμύρια, ήταν η εποχή του χρηματιστηρίου, έπαιζε καλύτερο τένις απ τον υπουργό. Όμως πάντα καθόταν και έχανε. Καμιά φορά, του ξέφευγε και κέρδιζε κάποιον πόντο, ο υπουργός τον αγριοκοίταζε και ο αυλικός ζητούσε συγνώμη. Για τέτοια ξεφτίλα μιλάμε. Ήξερε ότι είναι κατώτερος του αυλικού, αλλά ένιωθε ανώτερος που με την εξουσία του έκανε τον ανώτερο να δέχεται ότι είναι κατώτερος. Τουλάχιστον ο αυλικός έβγαζε εκατομμύρια. Το ίδιο ζούμε όλοι μας. Κάθε φορά που δουλεύουμε για κομπλεξικούς, που θέλουν να επιβάλουν την γνώμη τους ενώ έχουν άδικο, που θέλουν να σε βλέπουν να γίνεσαι γιες μεν, που ξέρουν ότι από μέσα σου τους βρίζεις, αλλά χαίρονται γιατί έχουν εξουσία. Αυτός ο απίστευτος λοιπόν υπουργός, ήρθε μια μέρα να μας βγάλει λόγο, ήταν προεκλογική περίοδος. Τον ρώτησα αν μπορεί να μου απαντήσει σε μια απλή ερώτηση. Φυσικά, απάντησε με ύφος καρδινάλιου ξερόλα. Τον ρώτησα αν είναι ρατσιστής. Εγώ ρατσιστής? Εγώ που έδωσα αγώνες για τα δικαιώματα των ανθρώπων?, Τότε πως δέχεσαι να έχουν τιμή οι άνθρωποι, πως δέχεσαι η ζωή του ενός να κοστίζει 500 ευρώ, του άλλου 1000, του άλλου 1.000.000.000 και κάποιου άλλου να μην κοστίζει τίποτα, να πεθαίνει. Αυτός είναι ο μόνος ρατσισμός που υπάρχει του είπα. Δεν ξέρω κανέναν μαύρο, κόκκινο η κίτρινο με εκατομμύρια να αντιμετωπίζει πρόβλημα ρατσισμού. Αντίθετα ξέρω εκατομμύρια λευκούς που βιώνουν αποκλεισμό, ρατσισμό, γιατί δεν είναι πλούσιοι. Ο φοβερός υπουργός κόμπιασε, ο σκληρός του δίσκος κόντεψε να βαρέσει μπιέλα. Πολύ ωραία ερώτηση μου είπε, αλλά τώρα έχω δουλειά και πρέπει να φύγω, κάποια άλλη στιγμή θα σου απαντήσω. Αυτή η άλλη φορά δεν ήρθε ποτέ, αλλά έγινε πάλι υπουργός. Τον ξαναείδα σ έναν αγώνα μπάσκετ, ο άνθρωπος ήταν τόσο άρρωστος, που όταν οι ομάδες μπήκαν στο γήπεδο και ο κόσμος χειροκροτούσε, αυτός νόμιζε ότι χειροκροτούν αυτόν και σηκώθηκε όρθιος και χαιρετούσε. Για τέτοια αρρώστια μιλάμε. Να πω ακόμα, πως ο αυλικός, όταν τον είχα ρωτήσει τι προσόν πρέπει να έχει ένας πολιτικός, είχε απαντήσει με το πιο φυσικό ύφος, ότι δεν είναι εύκολο να μπορείς να λες ψέματα όπως ένας πολιτικός. Να τους χαιρόμαστε λοιπόν και να τους ψηφίζουμε. Να τους ανεχόμαστε να λένε πως θα τιμωρηθούν οι ένοχοι και να τιμωρείται μόνο ο κόσμος με περισσότερη φτώχια. Όμως για να είμαι δίκαιος, να πω ότι ο Γιώργος δεν λέει ψέματα. Όταν είχε πει ότι λεφτά υπάρχουν, δεν έλεγε ψέματα.
Όπως αποδείχτηκε, είχε μιλήσει με τον Σρος Καν και ο μίστερ ΔΝΤ τον είχε διαβεβαιώσει πως λεφτά υπήρχαν. Ούτε ο Πάγκαλος λέει ψέματα, όταν χαρακτηρίζει αναρχικούς και τρομοκράτες τους Γάλλους φοιτητές που τον έκραξαν στην Γαλλία. Για όλους αυτούς, όποιος δεν κάτσει ήσυχα να πεθάνει από φτώχεια και απόγνωση, όποιος ζητάει να τιμωρηθούν οι κλέφτες, όποιος δεν συμφωνεί μαζί τους, είναι αναρχικός και τρομοκράτης. Όχι μην ακούω χαζά, δεν είναι φασισμός όλα αυτά, είναι η δημοκρατία τους. Ζήτω η δημοκρατία τους. Πάγκαλε, τώρα που είπα ζήτω η δημοκρατία σας, να περάσω από το υπουργείο για καμιά επιδότηση? Σου υπόσχομαι ότι αν η επιδότηση είναι καλή, θα γράψω κι άλλα ζήτω. ΖΗΤΩ,ΖΗΤΩ,ΖΗΤΩ…

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου